دستور زبان کردی: گویش کرمانشاهی

مجموعه‌زبان‌های کردی، از زبان‌های غربی ایران هستند که به سه شاخه‌ی اصلی شمالی، مرکزی و جنوبی تقسیم می‌شوند. مهم‌ترین گویش شاخه‌ی شمالی، کرمانجی و هم‌چنین مهم‌ترین گویش شاخه‌ی مرکزی، سورانی است. شاخه‌ی جنوبی که از زیرمجموعه‌های مهم این زبان است، خود به گویش‌های کرمانشاهی، سنجابی، کلهری، لکی و لری پشت‌کوه (فیلی) تکلّم می‌شود.
تاکنون دستورهایی برای کردی شمالی و مرکزی نوشته شده است، کتاب «دستور زبان کردی: گویش کرمانشاهی» ویرایش دوم «دستور زبان کردی کرمانشاهی» نوشته‌ی وحید رنجبر- انتشار در سال 1388- نخستین گام در زمینه‌ی دستور کردی جنوبی محسوب می‌شود. در این کتاب، دستور کردی کرمانشاهی مورد بررسی قرار گرفته است، هر چند بسیاری از قواعد آن در گویش‌های کلهری و سنجابی نیز صادق است.
هم از شیوه‌ی دستورنویسی سنّتی البته با رویکرد ساختی (بیشتر در بخش صرف) و هم از نظریه‌ی گشتار زایایی (بیشتر در بخش نحو) استفاده شده است. قواعد دستوری بنا بر مطالعات میدانی نگارنده (ضبط و تحلیل بیش از دو‌هزار ساعت مکالمه‌ی سخن‌گویان بومی کرمانشاه و بهره‌مندی از شش گویش‌ور (informant) و هم‌چنین تطابق با قواعد و نظریات زبان‌شناسی معتبر، ارایه گردیده است.